"تکلیف تولید آهن آلات خاص در چشم انداز توسعه این صنعت چیست؟" یزدی زاده در این باره می گوید: این حقیقت دارد که بالانس تجارت فولاد در چشم انداز، با فولاد خام دیده شده است. ما هنوز تولید فولاد هاي خاص مانند فولاد های ضدزنگ، لوله بدون درز یا نوع صنعتی را نداریم. سرمایه گذاری در این بخش مثل لبه تیغ عمل می کند.
یکی از دلایل به موضوع بازار و قیمت اهن و به طور کلی محصولات فولادی برمی گردد زیرا تعیین قیمت آهن و محصولات فولادی تا حد زیادی تحت تاثیر نوسانات بازار خارجی می باشد. وی در عین حال خبر می دهد که مطالعاتی برای تولید این نوع فولاد ها در دست داریم.
یزدی زاده در عین حال معتقد است که طرح جامع اهن و فولاد بر مبنای مطالعات رشد جمعیت، درآمدسرانه، رشد اقتصادی، مصرف و صادرات و نرخ بهره برداری، چشم انداز ظرفیت 55 میلیون تنی را ترسیم کرده است. وی صنعت آهن و فولاد را از جهت تاثیراتی که بر توسعه کشور می گذارد، با اهمیت می خواند.
به گفته وی: "به راحتی تا سال 2022 به 55 میلیون تن ظرفیت سازي تولید فولاد خام دست پیدا می کنیم. بخشی از آن را مصرف و بخش دیگر را به صادرات اختصاص می دهیم. اما چالش ما در ظرفیت سازی برای DRI، کنسانتره و گندله سنگ آهن است و نیاز به سرمایه گذاری بیشتری در این بخش ها داریم".
به طور معمول زمانی که از طرح های جدید برای تولید آهن آلات سخنی به میان می آید عمدتا موضوعاتی مثل تامین مالی، نحوه اجرا، تامین تجهیزات یا این اواخر امور زیر بنایی مورد بحث قرار می گیرد اما منصور یزدی زاده مدیر عامل شرکت ملی فولاد ایران (NISCO) به عنوان یک مدیر کارکشته در گفت و گویی با مجله Mine & Business Today، جایگاه مشاوران را نیز به وسط می آورد.
وی در قسمتی از این گفت و گو می گوید: بخشی از جذب سرمایه برای تولید آهن هم به نوع عملکرد مشاوران ما مربوط می شود. چنانچه مشاوران از معیار های بین المللی و روز برای تهیه Feasibility Study استفاده کنند، مورد توجه بانک های خارجی هم قرار می گیرد و در بهبود قیمت اهن موثر خواهد بود. در صورتی که برخی اوقات مشاوران داخلی این گونه عمل نکرده اند و تا کنون همان طور که شاهد بوده ایم در بحث نوسانات قیمت آهن مشکلاتی به وجود آمده است.
در نتیجه ما نیاز داریم که سراغ شرکت های مشاور بین المللی و معتبر برویم تا به نوعی از بروز این مشکلات جلوگیری به عمل آید. بعد از تایید این موسسه ها، کارخانه های تولیدی بهتر می توانند عملکرد خود را ارتقا دهند. از سوی دیگر وقتی طرف های خارجی، گارانتی و استاندارد های موجود در گزارش ها را ببینند تمایل بیشتری به سرمایه گذاری در پروژه های فولادی و خرید اهن از ایران خواهند داشت.
یزدی زاده می گوید: شرکت های خارجی از جمله ژاپنی ها و اروپایی ها علاقمند به سرمایه گذاری در صنعت اهن و فولاد ایران هستند اما شروطی دارند. نکته ای که وی مطرح می کند مورد توجه کارفرمایان و پیمانکاران نیز قرار دارد. "به تازگی با يك شرکت ژاپنی مذاکراتی مبنی بر سرمایه گذاری در مناطق جنوبي و حاشيه خليج فارس داشته ایم.
آنها یکی دو مساله را مطرح کرده اند. نخست اینکه نیروی کار از طرف خودشان تامین شود. به هر حال صنایع آهن و فولاد کشور دارای حاشیه سود پایینی است، بنابراین روی بهره وری خیلی تاکید می شود. دوم به دنبال امنیت سرمایه گذاری هستند. موضوع اصلی این است که تامین نیروی کار برای آن ها در اولویت نخست است و امنیت سرمایه گذاری در اولویت دوم. حمل ریلی، اولویت نداشته است.
به گفته یزدی زاده ما به موازات افزایش ظرفیت تولید، نیاز به توسعه زیرساخت ها از جمله راه آهن به طول ٣١٠٠ کیلومتر داریم. در حالی که به نظر نمی رسد بخش معدن و صنايع معدني برای مدیریت راه آهن چندان اولویت داشته باشد؛ تمرکز آن ها بر روی بخش مسافری است. به همین سبب ممکن است در شرایطی که ظرفیت تولید اهن آلات در 2025 رشد کرده، حوزه راه آهن آمادگی کافی برای جا به جایی کالاهای این بخش را نداشته باشد.
این بحث مشابه را در تامين انرژي مورد نياز فولاد هم داريم. این در حالی است که صنعت اهن و فولاد کشورمان تنها مختص به یک وزارتخانه نیست و وزارتخانه های دیگری همچون راه، نفت و نیرو هم در آن مسوولیت دارند. به این دلیل که نقش این صنعت به وضوح در GDP و کل اقتصاد دیده می شود.