سردنده جوشی فولادی، نوعی اتصال است که یک انتهای آن دارای دنده رزوه ای و انتهای دیگر آن بدون دنده بوده و با جوش به انشعاب متصل می شود. کاربرد اصلی سردنده برای اتصال خطوط لوله به شیر مخازن است. این اتصالات به عنوان محبوبترین نوع مهر و موم برای مخازن و اتصالات به شمار می روند.
رزوه های سردنده دارای دندانه های نر و مادگی هستند که با دنده های لوله جفت می شوند. بخش انتهایی لوله که بدون دنده می باشد آن را برای انواع لحیم کاری و جوش، جهت استحکام اتصال آماده می نماید. این مزیت سبب می شود بعد از اتصال بخش دنده دار با انشعاب، ما راحت تر بتوانیم این بخش را به لوله ها یا انشعابات دیگر متصل نماییم.
از مزایای کاربرد این محصول می توان به اتصال سریع، تعمیر و دستکاری آسان و قابلیت مصرف مجدد آن اشاره کرد. انواع سردنده جوشی استیل، فولادی ضد زنگ و یا فولاد کربن دار در بازار موجود می باشد. این اتصالات در قطرهای 4/1 تا 4 میلیمتر و در انواع طول 80-22 میلیمتر تهیه می شود. اتصالات سردنده دارای طبقه بندی های متعددی هستند که آخرین استاندارد برای این اتصالات ISO 4144 است.
مقاومت حرارتی در سردنده ها به دلیل آنکه برای اتصال در مخازن مورد استفاده قرار می گیرند بسیار مهم بوده و معمولا بین 25- درجه سانتیگراد تا 180+ درجه سانتیگراد دارای مقاومت حرارتی است.
قیمت سردنده جوشی فولادی در سایز های متداول موجود در بازار روزانه اعلام می گردد.برای اتصال جوشی به اتصال رزوه ای از سردنده جوشی استفاده می شود. طبق استاندارد ISO1/7، در اتصالات دنده ای، دنده های داخلی باید از نوع موازی و دنده های خارجی روی لوله، بایستی از نوع مخروطی باشند: تا عمل آب بندی روی لوله به درستی انجام گیرد. دنده ها معمولا در سه نوع دنده متریک، دنده انگلیسی و دنده لوله فولادی هستند.
زاویه بین دو دنده متریک 60 درجه است و سردنده تخت و ته دنده گرد است. گام دنده در حقیقت فاصله ی هر نقطه از یک دنده تا همان نقطه در دنده بعدی است. امروزه دنده متریک مورد تایید ISO است. دنده های متریک بسته به گام آنها به دنده ریز، دنده متوسط و دنده درشت تقسیم بندی می شوند.
در دنده انگلیسی زاویه بین دو دنده 55 درجه بوده و سر دنده مانند ته دنده گرد است. واحد تقسیم بندی دنده ها در دنده انگلیسی بر اساس واحد اینچ است که دنده ها را به سه نوع ریز، متوسط و درشت طبقه بندی می کند. دنده های لوله فولادی دارای زاویه ی بین دنده ای 55 درجه است.
در حدیده کاری لوله های فولادی، برق دنده های داخلی و خارجی استوانه ای شکل هستند. برای حدیده کردن لوله های انتقال آب دنده داخلی به صورت استوانه ای و دنده ی خارجی به شکل مخروطی می باشد.
برای حدیده کردن لوله های فولادی ابتدا بایستی پارچه های حدیده را هماهنگ با قطر لوله انتخاب کرده و آنها را بر روی سر حدیده قرار داده و فاصله آنها را با توجه به خط روی بدنه و روی پارچه حدیده تنظیم نماییم.
سپس پیچ مهار کننده و پیچ تنظیم کننده فاصله و نگهدار پارچه ها را محکم کرده تا خط روی پارچه و روی بدنه همگی در یک راستا قرار بگیرند.
برای حدیده کردن لوله ابتدا آن را در گیره ی لوله محکم کرده و سپس حدیده را به طور هم مرکز روی لوله قرار داده و سه نظام آن را محکم می کنیم. سپس آن را در بین جغجغه طوری بایستی قرار دهیم که حرکت دسته حدیده در جهت عقربه ساعت امکان پذیر باشد.
با وارد کردن فشار با کف دست چپ بر روی حدیده و همزمان حرکت دادن دسته به سمت پایین با دست راست، پارچه های حدیده با لوله درگیر خواهند شد.
بهتر است در هنگام حدیده کردن، دسته حدیده در هر مرحله قوس زیادی را طی کند. از وارد آوردن ضربه به دسته حدیده بایستی خودداری نمود، زیرا باعث شکسته شدن دنده ها خواهد شد. در حین تماس پارچه حدیده با دنده ها، محل تماس را بایستی مرتبا روغن کاری نمود.
بعد از دو دور چرخاندن حدید بر روی لوله، با تغییر حالت بین جغجغه، حدیده را به اندازه ی 4/1 دور در جهت برعکس بر روی لوله بایستی چرخاند تا براده های ایجاد شده از سطح دنده ها جدا شده و باعث شکستن دنده ها نشود. عمل حدیده کاری بایستی تا جایی ادامه یابد که طول دنده به اندازه مناسب برسد.
با اتمام عملیات حدیده کاری، جغجغه را تغییر وضعیت داده و سپس سه نظام را باز کرده و حدیده را در جهت باز کردن بر روی دنده ها حرکت داده تا حدیده از روی لوله جدا شود.
در نهایت به کمک یک وصاله دنده ایجاد شده بر روی لوله را می توان آزمایش کرد. این وصاله باید به کمک دست بتواند به راحتی روی 4/3 طول دنده بسته شود. بعد از آن می توان لوله ای را که سر آن را دنده کرده ایم به طول 5 سانتی متر برش دهیم.