به گفته گزارشگر فولاد چرا وقتی که صحبت از اتکاء به نرخ های جهانی در بازار داخلی مقاطع طویل فولادی می شود؛ اعتماد به سرمایه گذاری در این سطوح قیمتی در لایه های پایین تر دیده نمی شود ؟ برای روشن تر شدن موضوع قبل از هرگونه طرح موضوع و تحلیل نوسانات قیمت روز میلگرد مجبور به تفکیک دو زنجیره فولادساز A و B هستیم که شاید برخی موارد تکرار مکررات باشد ولی برای تنویر افکار مخاطبین محترم در شرایط کنونی لازم به نظر می رسد :
در خصوص این زنجیره با سرسلسله فولادسازان بزرگ شبه دولتی کشور، و با نگاه آن ها به بازارهای جهانی، بحث قابل توجهی نداشته و نداریم؛ غالب مواد اولیه مورد نیاز این زنجیره را سنگ آهن؛ گندله و آهن اسفنجی تشکیل داده و تمام بحث های مطرح شده پیرامون محدودیت منابع در طرح های توسعه ای آینده، پیرامون همین زنجیره صورت می گیرد به طوری که فعلا بخش خصوصی واقعی نقش پر رنگی در این زنجیره ندارد؛
وانگهی شفافیتی هم در میزان مارجین فولادسازان گروه A؛ هزینه‌هایی که صرف تولید می شود در واقع در این گروه در دسترس نبوده و دیده نمی شود و از همه این موارد مهم تر پشتیبانی تمام قد دولت از منافع این زنجیره است که هرگونه بحث و توضیحات اضافی را در این مورد باقی نمی گذارد.
قطعا نوسانات قیمت محصولات فولادی و قیمت روز میلگرد این گروه وابستگی کامل به نوسانات قیمت روز میلگرد جهانی داشته و انتظار و هدف این زنجیره هم حاکم شدن نرخ های جهانی در بازار داخلی است.
نکته مهم اینکه عمده نوردکاران این گروه در بازار داخلی در حال حاضر در وضعیت مطلوبی نبوده و حداقل سهم از این بازار را دارند چراکه فعلا ابتکار عمل به دست نوردکاران گروه B بنا بر دلایلی که در ادامه ذکر خواهد شد؛ قرار دارد.
پایه و اساس این زنجیره بر شالوده قراضه آهن بنا نهاده شده چراکه ماهیت تولید فولادسازان این گروه امکان استفاده از حجم قابل توجه آهن اسفنجی را ندارد و در بهترین حالت شاید 30 درصد آن هم تنها در تعداد اندکی از واحدهایی که از دستگاههای مدرن تری برخوردار بوده و امکان نصب دستگاه های لازمه را داشته باشند.
اما مسئله مهمی که این جا مطرح می شود این است که آیا در حال حاضر غالب تامین قراضه آهن در زنجیره تامین گروه B از بازارهای بین المللی تامین می شود که انتظار نرخ شمش القایی بر اساس قیمت های بین‌المللی باشد ؟ و این که با توجه به این که صادرات این زنجیره در حال حاضر نزدیک به صفر است؛ لزوم اصرار این زنجیره به برابری با قیمتهای جهانی از چه روی و با چه دلیلی است در حالی که قراضه آهن از بازار داخلی تامین شده و شاخص نرخ ان هم مشخص و شفاف است ؟
واقعیت محضی که در خصوص این زنجیره وجود داشته و دارد؛ نوسان گیری های فولادسازان این زنجیره با استفاده از موقعیت ویژه شمش فولادساز شبه دولتی در بازار داخلی است؛ چه اگر فولادسازان گروه B در سطوح قیمت محصولات فولادی از جمله قیمت روز میلگرد بالاتر ثابت قدم بوده و میل به عقب نشینی سریع در بازارهای آرام از این حوزه دیده نمی شد، باز هم جای امیدواری برای سرمایه‌گذاری بلند مدت در قیمت محصولات فولادی از جمله قیمت روز میلگرد غیرمنطقی این حوزه وجود داشت.
اما تجربه ثابت کرده این حوزه چالاک به محض فروکش نمودن التهابات بازار به سرعت عقب‌نشینی نموده و تا مرز کمینه سود با فاصله مشخص از نرخ قراضه آهن داخلی می ایستد و نتیجه سرمایه‌گذاری بلند مدت در خصوص محصولات این زنجیره چیزی جز خسران و ضررهایی به مثابه سقوط آزاد نبوده و نخواهد بود.
در حال حاضر شاخص نرخ قراضه آهن در بازار داخلی جدای از بحث هایی نظیر نرخ جهانی و ... حدود 1750 تومان است که با احتساب مارجین متوسط حوزه شمش القایی حدود 430 الی حداکثر 450 تومانی؛ نرخ واقعی و قابل اعتماد این حوزه حداکثر 2200 تومان خواهد شد و بطور حتم نرخهایی بیش از این ناپایدار و غیر قابل اعتماد بوده و مجددا تاکید می شود برای سرمایه‌گذاری بلند مدت غیر قابل اتکاء است.
مگر اینکه شاهد افزایش فزاینده نرخ قراضه آهن در روزهای آتی باشیم که در این صورت فرجام کار شمش القایی با نرخ های نزدیک به شمش گروه A خواهد شد که با توجه به تفاوت کیفیت های محصولات این دو گروه A و B، راهی به جز سپردن همین سهم اندک بازار داخلی به زنجیره گروه A و خداحافظی با حوزه تولید بخش خصوصی واقعی گروه B باقی نخواهد ماند.