همکاری گسترده میان استرالیا و چین برای تولید و توسعه آهن سبز وارد فاز جدیدی شده است. به گزارش مرکزآهن و به نقل از رویترز در خصوص تفاهم این دو کشور در این زمینه، این همکاری نه تنها با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در زنجیره تأمین فولاد انجام می شود، بلکه به عنوان یک ابزار استراتژیک برای امنیت منطقه ای و ثبات اقتصادی نیز تلقی می گردد.
نخست وزیر استرالیا، آنتونی آلبانیسی، اخیراً در دیدار با مدیران شرکت های معدنی در شانگهای، تاکید کرد که این همکاری تجاری می تواند نقش مهمی در آینده فولاد پاک جهان ایفا کند.
بر اساس داده های رسمی، استرالیا بیش از ۶۰ درصد واردات سنگ آهن چین را تأمین می کند. چین نیز به عنوان بزرگ ترین تولیدکننده فولاد دنیا، حدود ۵۵ درصد فولاد جهان را تولید می کند. در چنین شرایطی، پیوند صنعتی میان این دو کشور می تواند تأثیر گسترده ای بر بازار جهانی داشته باشد.
شرکت Fortescue اعلام کرده که در حال احداث نخستین کارخانه آهن سبز خود در غرب استرالیاست و قصد دارد تا سال ۲۰۳۰، سالانه ۱۰۰ میلیون تن آهن با کربن پایین به چین صادر کند. این پروژه با حمایت مالی دولت استرالیا همراه است؛ به گونه ای که بیش از ۱ میلیارد دلار استرالیا (معادل حدود ۶۳۶ میلیون دلار آمریکا) برای زیر ساخت ها و فناوری های مرتبط اختصاص یافته است.
چالش هزینه در برابر رقابت
اگرچه هدف این پروژه، توسعه پایدار صنعت فولاد است، اما شرکت BHP هشدار داده که هزینه تولید آهن سبز در استرالیا ممکن است تا دو برابر بیشتر از تولید در چین یا خاورمیانه باشد. دلیل این اختلاف، قیمت بالای انرژی، نیروی کار و انتقال فناوری در داخل خاک استرالیا است.
این موضوع اهمیت زنجیره تأمین جهانی را پر رنگ تر می کند؛ جایی که کشورهایی با مزیت انرژی ارزان مانند ایران می توانند در آینده نزدیک نقش مهمی در تولید فولاد سبز و صادرات آن ایفا کنند.
فرصت برای تولیدکنندگان داخلی ایران
در ایران، با توجه به در دسترس بودن منابع انرژی پاک و خورشیدی در بسیاری از استان ها، زمینه برای ورود به زنجیره فولاد سبز فراهم است. اگر فناوری های مشابه تولید آهن کم کربن به کشور وارد شود، می توان امید داشت که صادرات محصولات نهایی مانند میلگرد، ورق فولادی، لوله های صنعتی و انواع پروفیل سبک و سنگین با استانداردهای زیست محیطی بهبود یابد.
در چنین شرایطی، قیمت آهن و سایر مقاطع فولادی ممکن است تحت تأثیر این نوع سرمایه گذاری ها ثبات بیشتری پیدا کند. همچنین تولیدکنندگانی که به تولید فولاد سبز روی می آورند می توانند در آینده از امتیازهای صادراتی جدید بهره مند شوند و در بازارهای جهانی رقابت پذیرتر شوند. قیمت تیرآهن و سایر آهن آلات هم در معاملات بین المللی اگر با گواهی های زیست محیطی همراه شوند، جذابیت بیشتری در بازار اوراسیا، چین و اروپا خواهند داشت.
فولاد سبز، یک رقابت فناورانه با فرصت های اقتصادی
در پایان باید گفت همکاری استرالیا و چین در حوزه آهن سبز، تنها یک پروژه صنعتی نیست؛ بلکه آغاز یک رقابت جهانی برای تصاحب بازار فولاد کم کربن است. با سرمایه گذاری مشترک و تولید سالانه میلیون ها تن آهن سبز، پیش بینی می شود تا سال ۲۰۳۰ ساختار قیمتی فولاد در دنیا دستخوش تغییر شود.
برای ایران، این یک زنگ بیدار باش است. اگر زیر ساخت های لازم فراهم شود، ورود به زنجیره تولید و صادرات آهن کم کربن می تواند منجر به جهش صادرات، کاهش ریسک تحریم و حتی تثبیت قیمت میلگرد و سایر مقاطع فولادی در بازار داخلی شود.
به نظر شما آیا ایران، از این فرصت طلایی برای حضور در زنجیره تامین کنندگان فولاد سبز، استفاده خواهد کرد؟
