مقاوم سازی ساختمان در برابر آتش
آتش سوزی یکی از دردناک ترین رخدادهایی است که می تواند خسارات مالی و جانی زیادی را به همراه داشته باشد. نقاط ضعف انواع سازه ها در مقابل حریق وقتی مورد توجه قرار می گیرد که یک آتش سوزی جدی با تلفات جانی و مالی بالا همانند سانحه پلاسکو رخ بدهد. این امر یکی از مهم ترین نقاط ضعف ساختمان های اسکلت فولادی در مقابل حریق می باشد که ناشی از رفتار فولاد ساختمانی و آهن آلات در مقابل حریق بوده و با افزایش دما دچار تغییرات اساسی در مشخصات اصلی خود شده و ضریب مدول الاستیسیته و تنش تسلیم آن به شدت کاهش می یابد. از این رو نیاز به مقاوم سازی سازه ها در مقابل حریق بدون شک نیاز جوامع مهندسی خواهد بود. اما همواره این دغدغه وجود داشته است که مقاوم سازی سازه ها در مقابل حریق نیازمند صرف وقت و هزینه های بسیار زیادی می باشد که هیچ وقت باب طبع مهندسین و کارفرمایان نمی باشد. همچنین این امر گاها تاثیراتی از قبیل تاثیر نامناسب بر زیبایی بصری سازه، افزایش وزن تمام شده سازه و ... داشته است که نیاز روزافزون برای پیدا کردن روش های جدید و رفع نواقص روش های قبلی و مطالعات بر روی آن ها را امری مهم و ضروری می نماید. در این مقاله قصد داریم روش های مقاوم سازی سازه ها در برابر آتش را مورد مطالعه قرار دهیم.
دانلود مبحث سوم مقررات ملی ایران حفاظت ساختمان در مقابل حریق
محافظت سازه های فولادی در برابر حریق
علوم و مهندسی ایمنی در برابر آتش سوزی شامل آن بخشی از علوم و فنون است که به کاهش خسارت های حریق می پردازد. اصولا علوم و فنون ایمنی در برابر آتش سوزی دارای دو هدف اصلی محافظت جانی و محافظت مالی می باشد. این علوم خصوصا در دهه های اخیر از پیشرفت های چشمگیری در ابعاد مختلف مواد و مصالح، روش های آزمایش و ارزیابی، توسعه مقررات و استانداردها، توسعه سیستم های کشف و اطفای حریق و غیره برخوردار شده است. امروزه حجم قابل توجهی از مقررات و کدهای ساختمانی به ایمنی در برابر آتش سوزی اختصاص دارد. خواص مصالح و سیستم های ساختمانی در برابر حریق بسیار مورد توجه است و حتی در تجارت جهانی این کالا توجه فراوانی را به خود اختصاص داده است. اصولا می توان گفت که مقررات ایمنی در برابر آتش سوزی دارای هدف اصلی مشترکی هستند که آن را در بالاترین سطح تصمیم گیری می توان به شرح زیر بیان نمود:
محافظت از جامعه به نحوی که آسیب های ناشی از حریق در ساختمان ها، حتی الامکان در یک سطح قابل قبول بوده و ساکنین دچار تبعات منفی روحی، جانی و مالی نشوند.
بدیهی است که برای دستیابی به این هدف، باید در مقررات ساختمانی ایمنی در برابر آتش با استفاده از الزامات مناسب در طرح و اجرای ساختمان، سطحی معقول و اقتصادی از ایمنی در ساختمان مطالبه گردد، به نحوی که در صورت وقوع یک آتش سوزی ناخواسته، متصرفان ساختمان دچار آسیب جانی نشده، آسیب های مالی به حداقل منطقی کاهش یابد. بنابراین هم روش های " پیشگیری از آتش سوزی" و هم روش های "محافظت در برابر آتش" به طور همبسته و با درجات مختلفی در مقررات ایمنی در برابر آتش سوزی وجود دارند. باید توجه نمود که در روش های محافظت در برابر آتش لزوما به پیشگیری از حریق پرداخته نمی شود بلکه عمدتا کاهش خسارت مدنظر است.
حفاظت ساختمان در برابر آتش سوزی
حفاظت در برابر آتش نقش مهمی در صنایع ساختمانی بازی می کند. مفاهیم کاربردی و مستقل در حفاظت از آتش باید مورد توافق صاحبان صنایع و طراحان قرار گیرند. از دست رفتن زندگی افراد و نقصان مالی ناشی از آتش سوزی با طراحی درست و دقیق طراحی سیستم های ساختمانی می تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد.
نکته مهم در مورد امنیت آتش در کدهای حریق موجود، جلوگیری از آتش با استفاده از ایجاد بخش های جداگانه است. آتش باید در بخش های جداگانه محدود شود. این موضوع به مقاومت آتش در سازه هایی که بار را تحمل می کنند و همچنین سیستم سقف و کف ساختمان بستگی دارد. خطر حریق می تواند محدود شود اگر:
- ظرفیت تحمل بار در زمان خاصی از ساخت و در دوره زمانی مشخص مورد محاسبه قرار گیرد.
- تولید و گسترش آتش و دود ناشی از آن محدود شود.
- تخلیه امن تجهیزات امکان پذیر باشد.
- امنیت آتش نشان ها تامین شود.
انواع آتش
به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند.
- آتش هیدروکربنی
- آتش سلولوزی
نرخ افزایش دمای آتش هیدروکربنی بسیار سریع تر و دمای سوختن آن بالاتر از آتش سلولوزی می باشد. در گذشته از نمودار آتش سلولزی برای تعیین استانداردهای مربوط به سازه ها و ساختمان های مسکونی استفاده می شد، در حالی که از نمودار آتش هیدروکربنی برای تعیین استانداردهای صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی و نظامی استفاده می گردید. اما امروزه به دلیل وجود انواع مختلف محصولات نفتی در وسایل و مبلمان و المان های مورد استفاده در ساختمان ها، استانداردهای جدید بر پایه نمودار آتش هیدروکربنی تنظیم شده و دیگر از نمودار آتش سلولزی استفاده نمی شود.
استانداردهای مقاومت در برابر آتش
مقاومت در برابر آتش نشان دهنده پایداری یک جز ساختمانی برای ادامه عملکرد خود در شرایط حریق می باشد. میزان مقاومت لازم یک عضو ساختمانی در برابر آتش بستگی به نوع ساختمان و مقررات مربوطه دارد. بعضا مقررات ساختمانی که توسط شرکت های بیمه تدوین می شود مقاومت های بالاتری را نسبت به مقررات ساختمانی دولتی انتظار دارند. میزان مقاومت در برابر آتش را به وسیله آزمایشی در کوره های ویژه تعیین می کنند.
انواع ساختارهای ساختمانی
هرچه ابعاد ساختمانی بزرگ تر باشد نیاز به مقاومت بیشتری در برابر آتش است، پس برای ساختن ساختمان های بلندتر و با مساحت بیشتر باید از نوع ساختار ساختمانی با مقاومت بیشتر در برابر آتش استفاده نمود. تفاوت اصلی انواع ساختارها با یکدیگر در حداقل مقاومت اجزای آن ها در برابر آتش است. برخی از انواع ساختارها دارای دو زیرگروه A و B هستند که گروه A دارای مقاومت بیشتری از B در برابر آتش است.
ساختار نوع 1 و 2 (مقاوم در برابر حریق)
آن دسته از ساختارهایی هستند که اجزای ساختمانی آن ها از مصالح غیر قابل سوختن باشند و قدرت بیشتری در برابر سقوط ساختمانی ناشی از آتش سوزی نسبت به هر نوع ساختمان دیگری را داراست. اعضای اصلی این ساختمان نسبت به اعضای فرعی آن باید در مقابل سقوط قدرت بیشتری داشته که در هنگام حریق استحکام ساختمان کاهش نیابد و ساختمان بتواند بدون احتمال سقوط کلی در معرض حریق قرار بگیرد. ساختار نوع 1 نسبت به ساختار نوع 2 دارای مقاومت بالاتری در برابر آتش است و از این روی محدودیت های ابعادی آن از نظر ارتفاع و وسعت کمتر است.
ساختار نوع 3 (غیر قابل حریق)
ساختاری است که در آن دیوارهای خارجی و دیوارهای داخلی و دیوارهای باربر از نوع مصالح غیر قابل اشتعال است و به طور کلی بنای غیر قابل احتراق سهمی در شروع آتش سوزی نخواهد داشت.
ساختار نوع 4 (الوار چوبی سنگین)
ساختاری است که اسکلت آن چوبی، دیوارهای خارجی باربر و اجزای آن از جنس مصالح غیر قابل احتراق بوده و دارای استحکام کافی در شرایط آتش سوزی است، دیوارهای خارجی غیر باربر قابل احتراق می باشد. اجزای داخلی ساختمان و بام ها از جنس چوب یک تکه یا چند لا ورقه ای است که باید بدون فضاهای پنهانی ساخته شده و با در نظر گرفتن محدودیت های ساختاری پوشانده شوند.
ساختار نوع 5 (معمولی)
ساختاری است که در آن اجزای سازه ای، دیوارهای خارجی و دیوارهای داخلی از جنس هر نوع مصالح مجاز باشند. الزامات درجه بندی مقاومت در برابر آتش برای اجزای ساختمان برحسب ساعت براساس آیین نامه محافظت ساختمان ها به شکل جدول زیر تعیین می شود.
جدول الزامات درجه بندی مقاومت در برابر آتش برای اجزای ساختمان
آزمون های آتش
برای ارزیابی رفتار و مشخصات مصالح و اجزای ساختمانی در برابر آتش از آزمون های آتش استفاده می شود. ضمن اینکه در مقررات ساختمانی و سایر مدارک مصوب نیز برای طبقه بندی، محدودسازی کاربرد یا ارزیابی عملکرد مصالح و فرآورده های ساختمانی به آزمون های استاندارد آتش ارجاع داده می شود. بسیاری از کشورها در این زمینه استانداردهای مخصوص خود را دارند. در عین حال رویکرد اکثر کشورها به سمت پذیرش استانداردهای واحد اروپایی (EN) یا بین المللی (ISO) و تدوین استانداردهای ملی مطابق با آن ها می باشد. در مجموع، ارزیابی عملکرد محصولات ساختمانی در برابر آتش در دو حوزه اصلی زیر صورت می گیرد:
واکنش مواد در برابر آتش
به وسیله این آزمون ها میزان مشارکت یک فرآورده در گسترش آتش ارزیابی می شود. از آزمون های مهم واکنش در برابر آتش می توان قابلیت افروزش، قابلیت سوختن، پیشروی شعله بر روی فرآورده، مقدار و شدت رهایش گرما و مقدار دود و گازهای سمی را نام برد. شکل زیر رابطه بین آزمون ها و پدیده آتش را به طور کلی نشان می دهد.
ارتباط آزمون های استاندارد آتش با پدیده واقعی حریق بر روی منحنی استاندارد
براساس نتایج آزمون های واکنش در برابر آتش، طبقه بندی مواد (از بی خطر تا پرخطر) صورت می گیرد که در هر کشور به استانداردهای ملی یا منطقه ای مورد استفاده بستگی دارد. از این طبقه بندی در مقررات ساختمانی استفاده می شود که با استفاده از آن حدود مجاز کاربرد هر گروه از مصالح در ساختمان ها یا فضاهای مختلف ساختمان تعیین می شود. طبقه بندی های موجود با توجه به نحوه پیشرفت آتش سوزی در ساختمان در مراحل مختلف، مبتنی بر مشخصات مختلفی است از جمله طبقه بندی های مبتنی بر افروزش، طبقه بندی های مبتنی بر گسترش آتش سوزی در داخل فضای محل وقوع و طبقه بندی براساس گسترش آتش به فضاها یا ساختمان های مجاور را می توان نام برد. در طبقه بندی ارائه شده توسط کمیسیون اروپا محصولات ساختمانی از نظر تاثیر آن ها در آتش سوزی به هفت گروه تقسیم شده اند. در جدول زیر طبقه بندی های ارائه شده انگلستان و آلمان آورده شده است.
روش های طبقه بندی مصالح از نظر خطر حریق در کشورهای مختلف
مقاومت در برابر آتش
مقاومت اجزای ساختمانی نظیر بام، کف، سقف، تیر، ستون و دیوار خارجی در برابر آتش، برای ساختارهای مختلف ساختمان، طبقه بندی شده و بر این اساس حداکثر ارتفاع و مساحت زیر اشغال ساختمان تعیین می شود. این موضوع به نوع تصرف ساختمان نیز بستگی دارد. به عنوان مثال ساختارهای مختلف ساختمانی و درجه بندی مقاومت آن ها در برابر آتش در آیین نامه محافظت ساختمان در برابر آتش به صورت ارائه شده در جداول زیر می باشد. برای توضیحات مربوط به نوع تصرف ساختمانی و علائم اختصاری آن ها به متن آیین نامه مراجعه شود.
الزامات درجه بندی مقاومت در برابر آتش (ساعت) برای اجزای ساختمان در ساختارهای مختلف
الزامات درجه بندی مقاومت دیوارهای خارجی در برابر آتش براساس فاصله مجزاسازی حریق
سیستم های محافظ در مقابل حریق
هر سال عده ای از شهروندان بر اثر آتش سوزی در ساختمان های مختلف جان خود را از دست داده یا دچار جراحاتی می شوند. همچنین میلیاردها تومان از سرمایه های کشور بر اثر حریق از بین می رود. ابعاد این خسارات همراه با توسعه شهری و صنعتی افزایش می یابد، زیرا مسائلی مانند رشد جمعیت شهری، افزایش ساختمان های بلند، توسعه مراکز بزرگ تجمعی، تجاری، صنعتی و انبارها می توانند ریسک خطر آتش سوزی را افزایش دهند. چنین آتش سوزی هایی اهمیت کار طراح را نمایان ساخته و مسئولیت معماران را برای حداقل نمودن خطرات حریق در ساختمان ها خاطر نشان می کنند. اما می بایست این نکته را مد نظر داشت که ایمنی حریق تنها یکی از اهداف معمار در طراحی یک ساختمان جدید است و اهداف متعدد دیگری نیز وجود دارد که می بایست برآورده شود. برای کاهش خسارات ناشی از آتش سوزی باید فعالیت های مهمی به طور موازی و مکمل صورت گیرد. در درجه اول برای الزامی شدن رعایت تمهیدات ایمنی حریق در ساختمان ها باید آیین نامه ها و مقررات محافظت ساختمان ها در برابر آتش تدوین شود.
از آنجایی که رعایت چنین مقرراتی مستلزم استفاده از فناوری های جدید ایمنی و فرآورده های خاص مقاوم در برابر حریق است، لازم است که برای این محصولات، استانداردهای ویژگی ها، استانداردهای روش آزمون و نیز امکانات آزمایشگاهی برای کنترل کیفی آن ها تهیه شود. همچنین لازم است تا با صدور گواهی نامه های فنی، سیستم ها و فرآورده های ایمنی حریق در مقایسه با ضوابط و استانداردها ارزیابی شده و به علاوه بر برگزاری سمینارها و دوره های آموزشی مناسب، مهندسان و دست اندرکاران ساختمان برای این دانش نسبتا جدید در کشور مورد آموزش قرار گیرند.
برای اینکه طراح بتواند یک طرح موفق را ارائه دهد این اهداف باید به خوبی با هم تلفیق شده و یک مجموعه به هم پیوسته و منطقی را تشکیل دهند. این در واقع مسئولیت معمار است که تلفیق مناسب بین اهداف ایمنی مقاوم حریق با اهداف عمومی طرح و معماری ساختمان را ایجاد کند.
در حقیقت علاوه بر هنر طراح در تلفیق دو اصل یاد شده باید در نظر داشت انتخاب مناسب مصالح تشکیل دهنده سازه اعم از میلگرد و تیرآهن می تواند معمار را در نیل به این اهداف یاری کند. برای مشاهده قیمت میلگرد به سایت مرکزآهن مراجعه کنید.
شناخت از نحوه عملکرد مصالح ساختمانی تشکیل دهنده ساختمان و کارایی آن ها در مقابل حرارت نقش اساسی در طراحی داشته و بنابراین یک معمار موفق می بایست علاوه بر شناخت کامل به مصالح ساختمانی و پوشش های مقاوم حریق، از کاربرد و خصوصیات فنی آن ها علی الخصوص میزان مقاومت آن ها در زمان حریق اطلاعات کامل داشته باشد.
بررسی حفاظت در برابر حریق
اقدامات مقابله با آتش به دو نوع اصلی تقسیم بندی می شوند:
- اقدامات فعال
- اقدامات غیر فعال
محافظت از آتش فعال
عبارت است از محافظت در مقابل آتش به صورت دستی که در آن سیستم اطفاء حریق یا شخص، در صورت بروز آتش سوزی وارد عمل می شوند.
محافظت از آتش غیرفعال
محافظ های آتش غیر فعال، مواد یا ترکیب هایی هستند که در منافذ، راهروها، اتصالات، کنار درها و پنجره ها نصب می شوند تا از انتشار شعله و آتش جلوگیری کنند یا شدت آن را کند کنند. این گونه محافظ ها عمدتا جلوی آتش را کامل نمی گیرند بلکه هدف اصلی از استفاده از آن ها، کاهش نرخ پیشروی آتش و خرید زمان برای تخلیه اورژانسی ساختمان می باشد. همچنین در صورت بروز آتش سوزی و یا اعمال حرارت بیش از حد، سیستم های محافظ آتش غیرفعال وظیفه دارند حرارت ایجاد شده را جذب کرده و یا نرخ انتقال آن را به شدت کاهش دهند. برای کابل ها، دیوار و کف، دمای بحرانی 1400 درجه سانتی گراد و برای سازه های فولادی دمای بحرانی 500 درجه سانتی گراد تعریف می شود و محافظ آتش باید تا خاموش شدن آتش از رسیدن این قسمت به دمای بحرانی جلوگیری کند.
مکانیزم محافظت غیر فعال قاب سازه ای که توسط استفاده از مواد مقاوم در برابر حریق صورت می گیرند به صورت بالقوه مقاوم اند و در هنگام حادثه با توجه به ضخامت، زمان محافظت بیشتری در مقابل حریق به ساختمان می دهند.
این تدابیر محافظتی را می توان تحت سه عنوان طبقه بندی کرد:
الف) محافظت سازه ای
ب) فضابندی
ج) محافظت پوششی
معرفی انواع پوشش های ضد حریق
پوشش های ضد حریق به عنوان یکی از مهمترین اجزای سیستم محافظت غیر فعال شناخته می شوند. پوشش های ضد حریق برای محافظت فولاد، تیر چوبی یا ساختار بتنی طراحی گردیده اند که باید خواص مقاومتی زیر را در برابر حریق دارا باشند.
- احتراق پذیری
- مقدار گسترش آتش در سطح
- مشارکت در انتشار حریق
انواع پوشش های ضدحریق
مواد متنوعی با پایه های مختلف معدنی و آلی با فرمولاسیون های مختلف به منظور محافظت سازه ها در برابر آتش وجود دارند. گروه های اصلی این مواد شامل:
- محصولات با چسباننده معدنی
- مواد پف کننده
- مصالح الیافی
بوده که در ادامه به معرفی آن ها پرداخته خواهد شد.
الف) محصولات با چسباننده معدنی
از مهم ترین محصولات این دسته بتن، پوشش های سبک سیمانی، پوشش های سبک کجی، سیلیکات کلسیم و اکسی کلراید منیزیم را نام برد. اصولا عملکرد محافظتی این پوشش ها مبتنی بر جذب انرژی به علت تبخیر آب موجود در آن ها و نیز هدایت حرارتی نسبتا پایین آن ها می باشد. این مواد با توجه به اینکه اساسا معدنی می باشند غیر قابل اشتعال بوده و نمی سوزند همچنین در دمای بالا دود و یا گازهای سمی تولید نمی کنند. لذا برای جنبه محافظتی در فضاهای داخلی ساختمان ها بسیار مناسب می باشند. بتن یکی از مصالح این گروه است که در صورت برخورداری از طرح اختلاط مناسب، با صفحات 50 میلیمتری می تواند مقاومت حدود 2 ساعت در برابر آتش را تامین نماید. ضمنا به توری تقویت نیز که به وسیله اتصالات مناسب تیر به ستون یا ستون مهار شده باشد، نیاز خواهد بود. از محاسن بتن مقاومت بالای مکانیکی و سهولت اجرای آن می باشد اما دارای معایبی نیز هست که از جمله سنگینی بتن، مشکلات اجرا و هزینه بالای برخی جزئیات نظیر تیرهای کوچک، پکیدن بتن در دماهای بالا به خصوص تحت شرائط حریق هیدروکربنی و نیز خوردگی های احتمالی عنصر فولادی را می توان نام برد.
ب) پوشش های سبک سیمانی
برای محیط های خارجی، جایگزین مناسبی برای بتن می باشد. این پوشش ها را می توان به وسیله دستگاه پاششی اجرا نمود، پوشش نهایی دارای درصد زیادی خلل و فرج بوده و بسیار سبک تر از بتن می باشد. وزن مخصوص این پوشش ها بسته به محل کاربرد می تواند بین 500 تا 900 کیلوگرم بر متر مکعب تنظیم شود. این پوشش ها به خصوص برای حریق های هیدروکربنی مناسب می باشند. توجه به فرمولاسیون مناسب و شرایط اجرا بسیار حائز اهمیت است.
ج) پوشش های گچی
پوشش های گچی سبک از مهم ترین و بهترین پوشش های محافظ حریق برای کاربردهای داخل ساختمان می باشند. این محصول علاوه بر مقاومت بالا در مقابل آتش، نسبتا سبک بوده و اجرای آن می تواند به هر دو شکل دستی و ماشینی صورت گیرد. وزن مخصوص بین 400 تا 750 کیلوگرم بر متر مکعب بر حسب نوع مصالح و روش اجرا قابل انجام است.
د) مواد پف کننده
مواد پف کننده محافظ ساختمان در برابر آتش را می توان به دو گروه اصلی ماستیک ها و رنگ ها تقسیم نمود. ماستیک ها عمدتا بر پایه رزین های اپوکسی، وینیل ها یا الاستومرها تولید شده و حاوی عوامل مضاعف پف کننده می باشند. فرآیند پف کردن پوشش نسبتا پیچیده است. در این فرآیند پوشش جامد بر اثر حرارت به مایع با ویسکوزیته بسیار بالا تبدیل می شود. همزمان واکنش های گرماگیر آغاز شده و باعث آزاد شدن گازهای خنثی با هدایت حرارتی بسیار پایین می شوند.
ه) مصالح الیافی
گاهی اوقات برای محافظت در برابر آتش از مصالح الیافی نیز استفاده می شود، خصوصا اگر رسیدن به هر دو هدف مقاومت در مقابل آتش و عایق کاری حرارتی مدنظر باشد. اما آن دسته از مصالح الیافی که دارای چسباننده آلی باشند برای این منظور مناسب نیستند و مقاومت آن ها در دماهای نسبتا بالای حریق سریعا از بین می رود لذا در این گروه آن دسته از پشم ها معدنی که دارای چسباننده معدنی باشند موردنظر هستند.
و) بردها و پنل های ضدحریق
این بردها به صورت پانل هایی می باشند که دارای انواع مختلفی همانند ورمیکولیت، گچ، پشم سنگ، منیزیم، اکسید منیزیم و فیبرهای سیمانی فشرده می باشند. این پانل ها در ضخامت 45-4 میلی متر استفاده می شوند و قابلیت حفاظت سازه های فلزی، داکت ها، سقف ها، کف ها و دیوارها را در برابر حریق تا 4 ساعت دارند.
شرایط طراحی و اجرای یک ساختمان محافظت شده در مقابل آتش
برای انتخاب پوشش محافظ سازه در برابر آتش و جزییات آن باید به شرایط هر طرح به صورت خاص توجه نمود. از جمله مسائلی که باید در نظر گرفت می توان موارد زیر را نام برد:
الف) نوع سازه: مصالح مختلف دارای رفتار و دمای بحرانی متفاوتی هستند لذا به نوع مصالح سازه مورد نظر (فولاد، بتن، چوب یا غیره) باید دقیقا توجه گردد.
ب) شکل هندسی مصالح ساختمانی: انواع شکل های تیرها، ستون ها، مقاطع باز، کانال ها و غیره رفتار متفاوتی خواهند داشت.
ج) وجوه نمایان: قرار گرفتن مصالح در برابر آتش از سه یا چهار طرف باعث ایجاد شرایط متفاوتی خواهند بود.
د) مکان: برخی از مواد صرفا برای برخی از مکان ها مناسب می باشند. به عنوان مثال پوشش های پف کننده به طور بالقوه می توانند گازهای خطرناک آزاد نمایند که در این صورت برای محیط های بسته مناسب نخواهند بود.
ه) شرایط محیطی: شرایط محیطی بسته به مصرف داخلی یا بیرونی پوشش، هوازدگی، وجود مواد خورنده، اثر نور خورشید و غیره دارد و همگی در دوام پوشش تاثیرگذار خواهند بود که باید موردتوجه قرار گیرند. این موضوع به خصوص برای صنایع و نیز تاسیسات دریایی از اهمیت ویژه برخوردار است.
جمع بندی
به طور کلی برای تامین مقاومت لازم در برابر آتش در ساختمان، دو مورد زیر در طراحی و اجرای ساختمان مورد توجه و رعایت قرار گیرد:
1 – باید از مصالح نازک کاری مناسب با خطر کم یا قابل قبول از نظر گسترش آتش سوزی استفاده شود. این موضوع به ارتفاع ساختمان، کاربری آن و نوع فضاها بستگی دارد. به عنوان مثال مصالح نازک کاری راه های خروج و پله ها باید حتما از نوع ایمن باشد اما سخت گیری برای مصالح نازک کاری اتاق ها کمتر است. مصالح خطرناک هیچ گاه نباید بدون پوشش محافظت کننده استفاده شوند.
2 – مقاومت اجزای سازه ای و جداکننده ها در برابر آتش باید براساس مقررات و متناسب با ارتفاع و کاربری ساختمان تامین شود.
