پيش بينی می شود با رشد 5 تا 6 درصدی، مصرف آهن آلات در شرق آسيا به 77.5 تا 78 ميليون تن سال 2018 برسد و در سال 2019 از 80 ميليون تن عبور كند. مصرف آهن آلات ويتنام 4 درصد افزايش خواهد يافت در حالی كه اندونزی در دوره 2017 تا 2021 از رشد متوسط 6.9 درصدی بهره خواهد برد.
تايلند سه ماهه اول را با 3.9 درصد افزايش و با تناژ مصرف 4.37 ميليون تنی به پايان برد و انتظار می رود در سال 2018 با 13.2 درصد افزايش به مصرف 18.8 ميليون تنی آهن آلات دست يابد. صادر كننده های فولاد قادر نخواهند بود از اين رشد مصرف بهره چنداني ببرند چرا كه واردات آهن آلات به اين منطقه 8.4 درصد كاهش داشته و فولادسازهای داخلی در حال افزايش حضور خود در بازار اين منطقه هستند.
در سال گذشته ميلادی توليد فولاد در اين منطقه 9 درصد افزايش يافت كه ويتنام با 30.5 درصد افزايش و اندونزی با 19.5 درصد افزايش بيشترين تاثير را در اين رشد توليد داشته اند.
اختلاف بين بهای چدن وارداتی به چين و شاخص قراضه داخلی چين در اواخر سال 2017 كاهش يافت. ميانگين اين اختلاف قيمت در سال جاری تا به امروز 18 دلار است در حالی كه در دوره مشابه سال قبل 89 دلار بوده است. به نظر می رسد افزايش رقابت در بازار چين عامل افزايش واردات چدن در زمانی پايين بودن نرخ توليد فولاد خام شده است.
چين در گذشته چدن مورد نياز خود را از كشورهای روسيه، اوكراين، برزيل و گاهي از ژاپن تامين می كرد. ميانگين واردات سه ماهه 170,000 تنی چدن در سال های 2010 و 2013 به 45,000 تن در سال 2014 تا 17 رسيد و تقريبا در سه ماهه اول سال 2018 به صفر رسيد. اما در شرايط كنونی با جذاب شدن قيمت ها به نظر احتمالا واردات چدن به چين آغاز خواهد شد.
با اينكه سياست های زيست محيطی چين باعث افزايش مصرف قراضه در اين كشور خواهد شد اما مصرف قراضه در كوره های اكسيژنی محدوديت دارد و افزايش توليد به روش قوس الكتريكی كه می تواند قراضه بيشتری مصرف كند زمان بر خواهد بود. همچنين پيش بينی می شود در صورتی كه توليد آهن آلات چين در سال های پيش رو ساليانه 5 درصد افزايش يابد فولاد سازهای چينی با كمبود قراضه مواجه خواهند شد.
با اين حال واردات چدن در مقايسه با وارد كنندگان بزرگ آن در دنيا چندان چشمگير نخواهد بود. در سال 2107 آمريكا، ايتاليا و تركيه به ترتيب 5.13 ، 1.66 و 1.01 ميليون تن واردات چدن داشته اند.
پس از اتمام انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ترکیه که قدرت بسیاری را در اختیار رجب طیب اردوغان قرار داد، حالا انتظارات برای شروع دوباره فعالیت ها افزایش یافته است. خریداران قراضه نیز که هنوز محموله های جولای خود را به طور کامل نخریده اند، از این جرگه مستثنی نیستند.
در حالی که قیمت های مورد انتظار فروشندگان هنوز در محدوده معاملات هفته قبل می باشد، فروشندگان اما پیشنهادات پایین تری را مطرح می نمایند. آخرین معاملات از آمریکا در محدوده ۳۵۵ تا ۳۶۰ دلار به ازای هر تن سی اف آر و از اروپا در محدوده ۳۵۷ دلار به ازای هر تن سی اف آر انجام شده اند. خریداران اما انتظار تخفیف ۵ تا ۷ دلاری را دارند.
از سوی دیگر، فعالان بازار آهن آلات نگران دخالت اردوغان در سیاست های بانک مرکزی و اعمال سیاست های انقباضی هستند که در نهایت به کاهش نقدینگی و افت فعالیت ها منجر خواهد شد. به هر شکل، هفته آتی شاید تصویر بهتری را از سیاست های دولت جدید به سرمایه گذاران نشان دهد.
قیمت میلگرد در بازار داخلی کشور چین در تاریخ 26 ماه ژوئن روند نزولی را در پیش گرفته است. قیمت این محصول در بازار داخلی شرق چین (شانگهای) به میزان 4000-3960 یوان (612-606 دلار) به ازای هر تن می باشد که نسبت به قیمت اعلام شده قبلی به میزان 70 یوان به ازای هر تن کاهش یافته است.
همچنین در شمال چین نرخ این محصول به میزان 3900-3850 یوان به ازای هر تن بوده که نسبت به قیمت اعلام شده قبلی به میزان 20 یوان به ازای هر تن کاهش یافته است. بازار فیوچرز این کشور در روزهای اخیر نزولی بوده است که بر بازار داخلی این کشور تاثیرگذار بوده است.
همچنین ارزیابی ها از شاخص قیمت میلگرد در بازار صادراتی چین به میزان 79/555 دلار به ازای هر تن بوده است که نسبت به قیمت اعلام شده قبلی به میزان 6/3 دلار به ازای هر تن کاهش داشته است.