ناکامی جهانی در انرژی سبز؛ چنگال سوخت های فسیلی بر گلوی محیط زیست

1 روز پیش25بازدید0دیدگاه
ناکامی جهانی در انرژی سبز؛ چنگال سوخت های فسیلی بر گلوی محیط زیست

مرکزآهن به نقل از گاردین در خصوص انرژی سبز گزارش می دهد، با وجود تعهد بیش از ۱۳۰ کشور در COP28  برای سه برابر کردن ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰، تازه ترین داده های تحلیلی نشان می دهد جمع اهداف ملی کشورها هنوز با هدف ۱۱ تراواتی فاصله جدی دارد. طبق پایش اندیشکده Ember، مجموع اهداف رسمی ۹۶ کشور به همراه اتحادیه اروپا در افق ۲۰۳۰ فعلاً حدود ۷.۴ تراوات جمع می شود؛ یعنی فقط اندکی بیش از دو برابر ظرفیت نصب شده در ۲۰۲۲ (۳.۴ تراوات) و کمتر از نیاز ۱۱ تراواتی برای همسویی با مسیر ۱.۵ درجه سانتی گراد.

تنها تعداد محدودی از دولت ها پس از COP28 سطح جاه طلبی های خود را بالا برده اند و اکثریت کشورها هنوز به روز رسانی هدف گذاری ها را جدی نکرده اند؛ نتیجه آنکه با ادامه روند فعلی، وابستگی به سوخت فسیلی کاهش کافی نخواهد یافت و قیمت آهن با توجه به کمبود سوخت های فسیلی، ممکن است نوسانات جدی را تجربه کند.

آژانس بین المللی انرژی (IEA) می گوید رسیدن به هدف سه برابر کردن ممکن است اما به شرط سرمایه گذاری سنگین در شبکه ها و ذخیره سازها؛ تا ۲۰۳۰ حدود ۲۵ میلیون کیلومتر خطوط انتقال جدید و ۱۵۰۰ گیگاوات ظرفیت ذخیره لازم است.

چرا کشورها از سوخت های فسیلی دل نمی کنند؟

سه گره اصلی در مسیر گذار سبز، تقریباً در همه اقتصادها تکرار می شود:

  1. مجوزدهی و اتصال به شبکه: صف طولانی پروژه های خورشیدی و بادی برای مجوز و اتصال، سرعت نصب را پایین آورده است. IEA تأکید دارد گلوگاه شبکه باید فوراً باز شود.
  2. هزینه سرمایه و ریسک سیاستی: در برخی کشورها نوسان سیاست ها یا نبود تضمین خرید برق، تامین مالی پروژه ها را پر ریسک می کند و نتیجه آن، کندی سرمایه گذاری خصوصی است.
  3. فاصله میان تعهدات و قوانین داخلی: بسیاری از تعهدات بین المللی هنوز به اهداف ملی الزام آور یا برنامه های اجرایی دقیق تبدیل نشده اند و همین امر موجب رشد بسیار اندک اهداف تعریف شده است.

پیامدها برای زنجیره فولاد و بازار مصالح

کُندی گذار سبز فقط یک موضوع اقلیمی نیست؛ روی تقاضای صنعتی و بودجه پروژه ها هم اثر می گذارد. پروژه های خورشیدی-بادی، شبکه و ذخیره سازها مصرف فولاد و فلزات را بالا می برند؛ هر نوسان در ریتم این پروژه ها می تواند بر انتظارات فعالان بازار داخلی هم بازتاب داشته باشد. از این رو، قیمت آهن در تحلیل های روزانه فقط تابع ساخت و ساز نیست و گاهی به اخبار سیاست انرژی هم واکنش نشان می دهد. در همین راستا، تغییر سرعت پروژه های انتقال و نیروگاه های بادی می تواند بر قیمت تیرآهن و حتی بر تصمیم خرید پیمانکاران اثر بگذارد؛ چرا که اسکلت های فلزی، دکل ها و سازه های نگهدارنده به این مقاطع متکی اند.

در بازار مقاطع طویل، پیمانکاران زیرساختی و صنایع انرژی های تجدیدپذیر بسته به زمان بندی پروژه ها، برنامه خرید خود را تنظیم می کنند؛ توقف یا جهش مناقصات، به صورت غیر مستقیم روی قیمت میلگرد نیز سایه می اندازد. سفارش های مربوط به سازه های نیروگاهی و محفظه های ذخیره، می تواند بر قیمت ورق اثرگذار باشد. واضح است که روند گذار به سمت انرژی های سبز، سرعت و نظم تصمیم‌ های خرید را در زنجیره فولاد تعیین می ‌کند.
به نظر شما تا ماه های آینده سرعت گذار به انرژی سبز افزایش خواهد یافت؟

 

نویسنده: امیر ولی زاده
امیر ولی زاده

سوالات و نظرات کاربرانشما کاربران عزیز میتوانید نظرات و سوالات خود را در این بخش ثبت کنید
بارگذاری مجدد