میلگرد بستر
عوامل گوناگونی موجب ایجاد ترک و شکاف در سازه‌های آجری و در طول بنایی می‌شوند. برخی از این عوامل عبارت‌اند از: جنبش حرارتی، زهکشی نامناسب، ساخت‌وساز غیراصولی، نصب درها و پنجره‌های جایگزین و ریشه گیاهان. در اغلب موارد، جهت و شکل ترک‌های سازه علت اصلی ایجاد ترک را به ما نشان می‌دهد. متخصصین باتجربه با بررسی ترک‌های مختلف، ازجمله ترک‌های افقی، ترک‌های مخروطی، ترک‌های موجود در طول بستر و اطراف آجرها و ترک‌های موجود در سرتاسر آجرها، می‌توانند علت و روش موردنیاز برای تعمیر خرابی‌های به وجود آمده را شناسایی کنند.
میلگرد بستر
تقریباً تمامی پروژه‌های ساخت‌وساز از نوعی میلگرد برای تقویت بسترهای افقی استفاده می‌کنند. این میلگردهای بستر برای کنترل انقباض، تقویت اولیه و برآورده کردن استانداردهای مربوط مورداستفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، تمامی سازه‌های بتنی باید شامل میلگرد بستر باشند تا از انقباض و حرکت اجزای سازه جلوگیری شود؛ علاوه بر این، برای اتصال تیغه‌های دیوار، محلی که به‌وسیله دوغاب ثابت می‌شود، نیز نصب میلگردهای بستر ضروری است.
توجه داشته باشید که برای ساخت حفره دیوار نباید از میلگردهای بستر سه‌گانه استفاده شود زیرا میلگردهای متقاطع واقع در میانه دیوارها انعطاف کافی برای پاسخ‌گویی به حرکت دیوار روکش و دیوار پشتیبان ندارند؛ در این صورت، ترک و شکاف در دیوار ایجاد خواهد شد.
انواع میلگرد بستر و نحوه نصب آن‌ها
میلگرد بستر شامل میلگردهای کناری شماره 9 (0.148 اینچ) و میلگردهای متقاطع ازجمله متداول‌ترین روش برای کنترل انقباض سازه است. در برخی موارد برای افزایش مقاومت سازه در برابر لرزه و برش از میلگرد بستر ضخیم‌تر (3.16 اینچ) استفاده می‌شود. برای دیوارهای خارجی، از میلگردهای بستر گالوانیزه نورد گرم استفاده می‌شود تا مقاومت سازه در برابر خوردگی افزایش یابد.
میلگردهای متقاطع را می‌توان به‌صورت مستقیم (میلگرد بستر نردبانی، Ladder) یا مورب (میلگرد بستر خرپایی، Truss) نصب کرد. معمولاً میلگرد بستر مورب از جای‌گیری کامل و صحیح دوغاب و میلگردها جلوگیری می‌کند؛ ازاین‌رو، از میلگرد بستر نردبانی برای تقویت دیوارها در زمان بنایی استفاده می‌شود. در این صورت، میلگردها با فاصله 16 اینچ از یکدیگر قرار گرفته و به‌گونه‌ای نصب می‌شوند که بر روی شبکه‌های متقاطع جای‌گیرند.
میلگرد بستر بر روی بلوک‌ها نصب‌شده و با ملات پوشانده می‌شود؛ سپس، ردیف بعدی بلوک‌ها بر روی ملات قرار می‌گیرد. ملات در اطراف میلگردهای خشک حرکت کرده و میلگردها را به بلوک‌های بالایی و پایینی می‌چسباند. فاصله میلگرد از سطح دیوار حداقل 5.8 اینچ است تا ملات به‌تمامی نقاط نفوذ کرده و اتصال مناسب شکل گیرد. علاوه بر این رعایت فاصله مناسب میلگردها از دیوار، مقاومت میلگردها در برابر خوردگی را نیز افزایش می‌دهد.
میلگرد بستر باید به‌صورت مستمر و یکپارچه طراحی شود تا به‌درستی عمل کرده و از فشار وارد بر طول بکاهد. به‌عبارت‌دیگر، نصب میلگردهای بستر نیازمند برش میلگردها در محل بنایی و خم کردن میلگردهای یکپارچه یا استفاده از میلگردهای تولیدشده برای نصب در گوشه دیوار است. در اغلب موارد، برای انتقال متعادل استرس از یک بخش به بخش دیگر، میلگردهای کناری اورلپ می‌شوند. اورلپ میلگردهای کناری باید حداقل 6 اینچ باشد (یا 40 برابر قطر میلگرد برای میلگردهای شماره 9).
از میلگرد بستر برای تقویت سازه‌های عمودی مانند دیوارها استفاده می‌شود. این میلگردها را می‌توان به‌صورت نردبانی یا خرپایی در محل نصب کرد. توجه داشته باشید که برای افزایش مقاومت میلگردها در برابر خوردگی بهتر است فاصله مجاز میان میلگردهای کناری و دیوار رعایت شود. علاوه بر این، برای انتقال مستمر و مداوم فشار میان بخش‌های مختلف دیوار، میلگردهای کناری را تا حداقل 6 اینچ بر روی یکدیگر اورلپ می‌کنند.
