به گزارش مرکزآهن و به نقل از مؤسسه بین المللی EY-Parthenon در خصوص تولید فولاد سبز در هند، صنعت فولاد این کشور در حال تجربه تحولی تاریخی است. بر اساس این گزارش، تقاضای فولاد سبز در این کشور تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۴.۵ میلیون تن خواهد رسید و در ادامه مسیر رشد خود تا سال های 2050 به بیش از 179 میلیون تن افزایش می یابد.
محرک اصلی این جهش، بخش های زیر ساخت، ساخت و ساز و خودروسازی معرفی شده اند؛ صنایعی که در دهه آینده با سرعتی بی سابقه به سمت مصرف مواد اولیه پایدار حرکت می کنند. کارشناسان معتقدند اگر چه قیمت آهن تولید شده به وسیله فولاد سبز در حال حاضر هزینه بیشتری نسبت به فولاد معمولی دارد، اما توسعه فناوری هیدروژن سبز و سیاست های سخت گیرانه تر در زمینه انتشار کربن، به کاهش این اختلاف قیمت در سال های آینده منجر خواهد شد.
پیامدهای بازار برای ایران
افزایش تقاضای جهانی فولاد سبز می تواند بازار داخلی ایران را نیز تحت فشار قرار دهد. با توجه به اینکه پروژه های عمرانی و ساختمانی کشورهای منطقه به تدریج به سمت فولاد کم کربن حرکت می کنند، فعالان بازار داخلی باید خود را برای تغییرات جدی آماده کنند. این موضوع به طور مستقیم می تواند بر قیمت میلگرد و سایر مقاطع پرمصرف صنعت ساختمان در بازار ایران اثرگذار باشد.
همچنین در بازار سایر، تقاضای جدید ممکن است منجر به نوسانات دوره ای در قیمت پروفیل شود. از سوی دیگر، پروژه های زیر ساختی و صنعتی می توانند بر وضعیت قیمت ناودانی اثر بگذارند، چرا که این محصولات در اجرای سازه های فلزی و عمرانی جایگاه ویژه ای دارند.
سیاست های دولت هند و آینده فولاد سبز
گزارش مرکزآهن تأکید دارد که دولت هند قصد دارد از سال مالی ۲۰۲۷–۲۰۲۸ استفاده از فولاد سبز را در پروژه های عمرانی و زیرساختی الزامی کند. این تصمیم همراه با بسته های حمایتی مالی، تولیدکنندگان را به سمت سرمایه گذاری در فناوری های نوین سوق می دهد. کارشناسان بر این باورند که اگر این سیاست ها به درستی اجرا شود، هند می تواند جایگاه ویژه ای در بازار جهانی فولاد پایدار به دست آورد.
به نظر شما پیش بینی ها در مورد افزایش تولید فولاد سبز به واقعیت تبدیل خواهند شد؟
